Monviso

Wyjazd do Turino. Planowany przyjazd na miejsce o godzinie 23:00

Pian del Re (2020 m) – schronisko Quintino Sella (2640 m)
Z parkingu Pian del Re kierujemy się w stronę imponującego masywu Monte Viso, z dobrze widocznym szczytem Visolotto w pół-
nocno-zachodniej grani. Po minięciu źródeł Padu, oznaczonych marmurową tablicą na dużym głazie, wchodzimy na stromy szlak
dla mułów (szersza ścieżka), który kilkoma serpentynami wspinasię do małej trawiastej dolinki, w  której znajduje się jezioro Fiorenza (2113 m, 20 min). Widoki są przepiękne i  można się nimi cieszyć, omijając jezioro z lewej stro￾ny wygodnym, płaskim, ale krótkim od￾cinkiem drogi, by zaraz znowu wspiąć się na grzbiet, gdzie do pokonania jest krótka półka. Dalej ścieżka wciąż wiedzie w górę, aż otwiera się widok na całą dolinę Vallone del Rio dei Quarti, nad którą góruje surowa
północna ściana Monte Viso i  Visolotto.
W dole znajduje się małe jezioro Chiaretto (2264 m), a  krajobraz zdominowany jest przez rozległe piargi, opadające ze zboczy
Monte Viso i pokrywające całą dolinę – to w dużej mierze skutek katastrofalnego osu￾nięcia się ziemi w lipcu 1989 roku, spowodowanego oderwaniem się części wiszące￾go lodowca Coolidge.
Ścieżka dalej prowadzi w prawo, okrą-żając dolinę, i  wspina się po skosie coraz bardziej stromo w  kierunku zboczy Viso
Mozzo (w tym miejscu mapy i przewodni￾ki nadal pokazują trasę, która schodzi do jeziora Chiaretto, a  następnie wznosi się
bardzo stromo w  kierunku Colle di Viso, co na pewno jest mniej komfortowym wa￾riantem). Ścieżka wije się między głazami i,
okrążając Viso Mozzo, krótkimi zakosami doprowadza do Colle di Viso (2650 m). Dalej szybkie zejście wiedzie już do schroniska Quintino Sella (2640 m).

Ze schroniska Quintino Sella do przełęczy Sagnette (Passo delle Sagnette) można do￾trzeć w  około godzinę, najpierw wygodną
ścieżką (na skrzyżowaniu pod schroniskiem skręcamy w prawo), która prowadzi do pod￾stawy żlebu poniżej przełęczy. Tutaj robi się coraz bardziej stromo i  wkrótce pojawiają się żółte oznaczenia szlaku. Odpowiednie zabezpieczenia ze stalowych lin i łańcuchów
ułatwiają wspinaczkę. Jednak pierwszy odci￾nek via ferraty na wysokości 2700 metrów lepiej ominąć, idąc ścieżką po lewej stronie.
Z  przełęczy Sagnette (2991 m) należy kierować się w  stronę dużego kamiennego kopca ustawionego na szczycie lodowca Viso,
najpierw schodząc wzdłuż szlaku do Vallone delle Forciolline, a  następnie podążając za licznymi kopcami, które wyznaczają trasę.
Szlak wiedzie przez kocioł – który niegdyś zajmował lodowiec – w kierunku czerwonej skały, a następnie skręca w prawo i pnie się po
rampie z bloków aż do metalowej konstruk￾cji biwaku Andreottiego (3225 m, do użytku tylko w awaryjnych sytuacjach).
Wyżej szlak podchodzi do podstawy małego lodowca Sella i wspina się na niego, by doprowadzić nim do półki skalnej, któ-
ra prawie w poziomie przecina zbocze góry. Podążając nią w lewo, dochodzimy do małego wodospadu – z tego miejsca wspinamy się dalej już za żółtymi znakami, które pro￾wadzą nas na szczyt.
Kierujemy się w  prawo ponad proga￾mi, by następnie skręcić w lewo do skalnej grzędy. Idąc nią na północny zachód, docieramy do podstawy wysokiego na 7–8 metrów komina, którym należy zejść. Ni-
żej, ukośnie w lewo, dochodzimy do półki, która prowadzi do „jadalni” – miejsca ide￾alnego na postój i odpoczynek.
Dalej podążamy w górę wzdłuż skalne￾go grzbietu i, mijając iglicę zwaną Duomo di Milano (Katedra Mediolańska, wyso￾kość około 3500 m), docieramy do podsta￾wy czerwonawej ściany. Skręcamy w prawo wzdłuż szczeliny, a po minięciu płyty kierujemy się w lewo i osiągamy wygodne wy￾płaszczenie. Następnie podchodzimy sys￾temem małych kominów – w tym miejscu trudności sięgają II+, co przy oblodzeniu może okazać się wyzwaniem.
Docieramy zboczem do południowo–wschodniej grani, z  której można już zo￾baczyć w  dole schronisko Quentini Sella.
W  drodze na szczyt przechodzimy pod charakterystyczną formacją zwaną Testa dell’Aquila (Głowa Orła), przekraczamy żleb (uwaga na śnieg) i  wchodzimy na wschodnią grań. Po skręceniu w lewo i po￾konaniu ostatnich niewielkich uskoków
grani osiągamy szczyt Monte Viso.

Rano po śniadaniu powrót do Polski.
Jeśli masz wrażenie, że to był sen, to się mylisz! Z WeMoove wszystko jest prawdziwe!

I jak zawsze nadchodzi chwila pożegnania, ale jesteśmy pewni, że jeszcze kiedyś spotkamy się gdzieś na krańcach świata!

Program pakietu może ulec zmianie w porównaniu do powyższego z powodów od nas niezależnych (warunki klimatyczne, strajki, sytuacja polityczna etc.).